26 de enero de 2009

Identidad

Mexicano por naturalización, y por desnaturalización (otoño de 1950)

El sentimiento de identidad depende de la pertenencia a un lugar, de la posibilidad de establecer lazos con otras personas. Cosa difícil en un mundo de desplazados, de apátridas, de refugiados y de migrantes sin papeles.

5 comentarios:

  1. Hola! veig que t'has apuntat al meu bloc. Bé ja en fa uns quants dies. Dius que ets pintor però no mostres la teva obra als dos blocs que tens. Curiós, jo que no ho sóc he penjat els quadres i dibuixos meus d'afeccionat sense el més mínim pudor.

    anirè traient el nas per aquí

    ResponderEliminar
  2. entro a donar un cop d'ull, si ets pintor ja ens faràs coneixer la teva obra, salut.

    ResponderEliminar
  3. Y entre los mismos que son de la misma nacionalidad por partida de nacimiento, ya sea por caracter social o por ego.... tampoco existen muchos lazos o generosos brazos abiertos.

    Un desastre hecho realidad!!!!

    ResponderEliminar
  4. El sentimiento de identidad se disuelve en otro nuevo. Yo, personalmente me defino como "exilado" (catalán en Castilla desde hace 30 años) y aprovecho esa oportunidad de distanciamiento para ver y entender. No sé si lo consigo.

    ResponderEliminar
  5. Un poco de contradicción…

    El “sentimiento de identidad” tal vez si dependa en mayor o menos escala a un lugar, a los lazos establecidos, sentimiento y necesidad un tanto personal.

    Pero la “IDENTIDAD” no creo que se produzca a partir de la pertenencia, cosa tan anhelada por muchos… ambas tan diferentes.
    ¿La identidad es algo que a diario se construye?...
    ………………..
    Lo anterior es mi comentario, lo siguiente es algo sobre lo que me gustaría saber tu opinión…
    ¿La identidad sobre que se sostiene?, lo pregunto porque me gusta reforzar o cambiar de opinión, generalmente sucede mas lo segundo.
    Ahora mismo pienso que sobre nada… si los cambios, las muertes son lo único constante. Podría pensar que en el trabajo, pero al mostrarlo no nos pertenece mas. Es el resultado de un poco de lo que fuimos.

    Pero no deja de ser un impulso pensar que cabe la posibilidad de estar construyendo una identidad… aunque en el transcurso resistamos a las constantes muertes.

    Observación: ¿requiere identidad un comentario? No necesariamente, ya hay demasiado de público y muy poco de privado… resistencia… estas conductas que de pronto nos alcanzan y las vivimos como propias también tienen fecha de caducidad…

    Buen día…

    ResponderEliminar